Bir adamın halkın kendisine kötü davranmasından mutlu olması..

Zaman ve olaylar bazen öyle bir noktaya gelir ki insanın aklını başından alır.Aslında ne zaman ne sebepler insana dokunamaz insanın aklını başından alan Allah’tır. Çünkü bundan çok ilim çıkar.Aklı başında olmaya insan hata yapmaya meyillidir hata yapan insan o hatadan onlarca doğruya ulaşır ve insan bu doğrulara ne kadar çok tutunursa Allah’ta ona o kadar çok ilim bahşeder neticesinde hatayı sana yaptıranın sana güzel bir şeyler katmaktan başka bişey istemez ama sebepler olmasaydı duygular nasıl çok derin ve güzel anlatılabilirdi.Doğru bildiklerin uğrana ölümden korkmamak hatta ölüme koşmak kendi içindeki güzelliğin derinliğidir ölüm burada sebeptir ama o sebep insana neler neler katar.

Aklı başından gitmiş bir adamda halkın kendisine olan tepkisinden keyifleniyordu. Ham biri bunun nedenini sordu:”yok yere azarlanmak insana zarar vermez mi? Sense seviniyorsun ? yoksa deli misin nesin?” adam:”yok yere kimse hor görülmez zaman ve mekan aklımı başımdan aldı neyin ne olduğunu idrak edemez oldum bu aciz beden bu kadar sözü nasıl kaldırsın ne olduğumu nerde olduğumu bende unuttum ta ki hor görülünceye kadar biri senin kendine benzemezse iter eğer ondan değilsem onun zıttıyım hala hor görülüyorsam benden o gitmemiş demektir.öyleyse ben niye sevinmeyeyim, bende olan şey bir insanın alabileceği en değerli şey.öyleyse söyle bana asıl deli olan kimdir?”, kimin deli kimin akıllı olduğunu insanlar değil zaman söyler.her söz onda çözülür her duygu onda silinir, ama aşk hariç.