Bir alimin dört kadınla evlenmesi…

Geçmiş zamanda zengin bi alim dört kadına da nikah kıymıştı.Güzel insanlardan biriydi, her güzel söze onun değerini arttırmak için karşısına bir kötü söz dikilir öylede oldu dedikodular başladı alimin neden dört kadınla evlendiğiyle ilgili. İslamiyet’te bu serbestti ama oranın halkı genel olarak tek eşliydi.O alimin öğrencileri vardı.Bu dört kadına kafası yatmayan bi öğrencisi:”Hocam iyi, hoş konuşuyorsun da bi bu halk neden böyle söyler, onlar sözleri mantığıma yatmaz ama kalbim nedense seni tasdik eder.Bu işin sırrı nedir?”Alim:”Oğlum zannetme ki ben şehvetimin esiriyim ancak insanın gözü ruha hep yalan söyler ruhta hep bu yalanlar uğraşır durur ben bu gözü kör edeceğime fazladan üç eş aldım.”Öğrencisinin iyice aklı karışır.Hoca: ”Masallar seni aldatmasın hangi masal pirin elinden çıkmış halktan çıkan kaç söz gerçekte güzeldir?İnsan başka bir insan için yaratılmamıştır.Her insanın yüzünün Allah’a bakması lazım gelir.İnsan ne zaman yüzünü başka bir insan çevirirse işte o zaman işler karışır iki kişiyi seversin biri bozulur.Bozulmasının nedeni sevgisizlik değildir.Ona ait olmadığı içindir işde burada insanın kalbine küçük şirk zuhur eder.Eğer bi kul gönlünü Mevla’ya teslim etmişse dört kadında evlense de bir, yüz kadınla evlense de bir, burada kasıt insanı insandan kurtarmaktır.”