y41

Aşk hiçbir şey olmamaktır ve her şey olmaktır her şeyde olmaktır. Bütün güzel olan şeylerin özünde olmaktır.Lakin bedene hapis olmuş ruh bu kafesin içinde aşktan yer yer mahrum kalmaya mahkumdur. Pirin cezası aşktan mahrum kalmak ondan olmayanları gözleriyle görmek kulaklarıyla duymak zorunda olmak zorunda olmaktır.İnsan zıttını görürse mutsuz olur bu ona hoş gelmez.Bu çirkin huylu insanlar için bu dünyada daha iyi bir haberdir çünkü Hz.Muhammed (s.a.v) “benden sonra benim sünnetime uyan kişi sayısı her kabilede ancak bir kişidir” der.Bu da çok üzücü haberdir.İnanan insanın bu kadar çirkin huylu adamın arasında kalması onları görmek zorunda olması onları duyması yük üstüne yüktür.O yüzden Allah’ öyle aşıkların akıllarını alıverir.Onları inananla inanmayan yan yana olsa dahi aralarında dağ kadar mesafe vardır.Aşık onların ne sözlerini duyar ne yüzlerini görür aklı olmayan varlık idrak da edemez.Sanki onlarla aynı yol üzerinde yürür ama başka bir boyutta gibidir daha güzel olan bir yerde.Bununla ilgili hikayeler vardı.”Nice insanlar beni halka görüşür onlarla sohbet eder bilirde ben yıllardır onlarda bir kelam etmedim.” Bunun manası o aşık onlarla konuşur ama kalbi Allah’lar kalbi halka meyil etmez o yüzden onlardan uzaktır.Allah sevdiğini kalabalığın içinde onlardan ayırmıştır.Yükünü üstünden kaldırmıştır.Artık halkın ne sözleri ne yüzleri onun ruhuna değmez her nereye bakarsa nahoş bir hoşluğu tatmış olur.Baktığı şey Allah’ın güzelliğinden başka şey değildir.Halka baksa bile halkı görmez.