y24

Bir insan söylediği hiçbir sözde tamamiyle samimi değildir, hiçbir zamanda olamaz bu şekilde olması Allah’ın merhamet duygusu, hoşgörüsünü göstermesi ve insanın kendinden emin olamaması içindir.Şu bir gerçek ki insan yanlışlarının olduğu kusurlu bir varlıktır ancak kusurlu bir varlık olduğunun kabul ettiği vakit insanlıktan çıkar başka bir varlık olur ve ne kusur kalır ne varlık.İnsan bir yalandır bu çirkin gibi gözükse de aslında uzaktan yakından bir alakası yoktur.İnsanı kusursuz yapan şey bir yalan olduğunu kabul etmesi ve sadece yalvarışlarında o yalandan kurtulmasıdır.Bu Allah karşısında çırılçıplak soyunmak gibidir.Bedeninle değil ruhunla soyunmak.Her insan bedeniyle soyuna bilir ama ruhuyla soyunamaz.Basit bir aşkın kurbanı olsa bile her insan bunu yapamaz çünkü bu saflıkla alakalı bir şeydir.Böyle bir çıplaklık bir insana gösterilmez ama gösterilse bile o insana atılmış her adım kaç yıllık ibadettir.İnsanın bu uğurda attığı her adım güzel olana inandığına delalettir. Zaten ibadetin amacıda insanı güzel kılmaktır. Bu adımlar bir ömürlük yoldur.İnsan bir ömrü boyunca çekeceği sıkıntıyı sanki o adımların her birine paylaştırır ve aşk o alanı öyle bir kaplar ki insan artık ne sağından korkar ne solundan, korktuğu tek şey kendisidir.