İman insanı “la ilahe ilallah” sırrına erdirir.Kelimelerin ne anlama geldiğini bilmek ondaki sırrı elde etmeyi sağlamaz.“la ilahe ilallah” sırrına eren zat duyduğu sözlerden etkilenmez.Nefs kendini geri alamaz bunu da sözlerine ve hareketlerine döker.Malı varsa onla ulaşmaya çalışır.İyice sapıtırsa dolaylı yollara sapmadan ilah olduğunu iddia eder.Lakin kendinden daha güçlü biriyle karşılaşınca köpek gibi yanına kıvrılır.Ayaklarını yalamaya başlar.
“Allah’tan başka ilah yoktur” sırrına eren zat insanlardan yani nefsten gördüğü bu ilahlık taslayan sözlerden ve hareketlerden etkilenmez.Onlardan duyduğu her türlü sözü ve gördüğü her türlü hareketi mana olarak içindeki boşluğu görür.
Onların sözleri kartondan yapılmış evler gibidir, her yağmurda yıkılır.
Diğer bir sırda fakirliğin sırrıdır. Fakirlik bir sırdır. Bu sırra ermiş zat dağlar kadar altını olan birini görse bundan rahatsız olmaz aksine sevinir.Allah fakir olan insana daha yakındır.
Nefs fırtınasında savrulan milyarlarca insan bu sırdan kaçmak için çabalamaya mahkum edildi.Kimse kaderin sonundaki noktadan kaçamaz ama insan yapa geldikleri yüzünden en ufak bir savaş veremedi.Kılıcını, kalkanını kendisi attı teslim oldu.Bu yüzden mazeretleri yoktur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder