y21

İyiliğe ve aşka inanan insan onla yaşar, o insana bir parça ekmek versen o bu ekmekle bütün gün neşeyle dolanır ama bunun nedeni o ekmek değildir, o ekmeğin aşkla uzatılmasıdır onun asıl gıdası ekmek değil budur, bu feyiz zahmetsiz bir güzelliğin şarabı gibidir bedavadır istediğin kadar iç bir şey olmaz, bu yolda yürümek için bu yolda yürüyenlerin yanında yürümek gerek nasıl ki yemeyen bir insan güçsüzleşir zayıflar aynı şekilde aşktan uzak kalmış olanda güçsüzleşir, yorulur, gideceği yol gözünde büyümeye başlar, acıyı daha fazla önemser olur.Gerçi aşk hiçbir zaman aşığını yalnız bırakmaz muhakkak ki onu bir yerden ziyaret eder amma insan yinede bu aşka sahip insanların yanında yürümesi gerekir.Bu hazineden uzak kalmaması için…